Z EL RANGE TA W ALPACH SZWAJCARSKICH
Polowanie na kozice górskie
Fabien Prétôt od ponad 10 lat ani razu nie przegapił otwarcia sezonu na kozice górskie. We wrześniu 2020 roku również wyruszył w Alpy Szwajcarskie w kantonie Valais, aby dochować wierności tej tradycji. Tym razem jednak towarzyszyłem mu nie tylko ja, jego brat Vincent, ale także jego nowa EL Range TA.
Rytuał jest co roku taki sam: Na kilka dni przed rozpoczęciem sezonu, Fabien wyrusza w teren bez broni, żeby przygotować się do polowania. Rozstawia i porządkuje swoją bazę wypadową na wysokości 2000 m i planuje kolejne dni rekonesansu. Kiedy wyruszamy, by odszukać kozice, zwierzęta już tam są i to w dużej liczbie. To dobry znak, który napełnia nas optymizmem.
Szybko dostrzegamy duże stada kóz z koźlętami i młodymi, półtorarocznymi osobnikami – zapewne potomstwem z ubiegłego roku, które nadal trzyma się stada. Zwierzęta te zamieszkują górskie hale na wysokości naszej bazy wypadowej lub powyżej. Żółto-zielone zbocza są poprzecinane granitowymi skałami, głazami i piargami. Kozice pasą się znacznie powyżej linii drzew, wśród których wyróżniają się modrzewie o żółknących już powoli igłach. Wydaje się, że te dzikie stworzenia podobnie jak my rozkoszują się ostatnimi ciepłymi i słonecznymi dniami. Przyroda hojnie dostarczała nam pożywienia: od słodkich jagód, przez czerwone owoce jarzębiny i grzyby, po jagody jałowca – czekające tylko, by je zerwać. Najwyższy czas, żeby wszyscy, łącznie z nami, zebrali się i przygotowali na nadchodzącą zimę.
Wyposażony w nową EL Range TA, Fabien jest w stanie obserwować kolejne zbocza i skały od wczesnego ranka do późnego wieczora. Dzięki długoletniemu doświadczeniu zna kilka świetnych stanowisk obserwacyjnych w okolicy.
lornetki umożliwia mu precyzyjną identyfikację zwierząt, dzięki czemu jest w stanie prawidłowo określić ich wiek, płeć, wielkość trofeum, stan zdrowia, nawyki, postawę i wiele innych kryteriów.
W niedzielę wieczorem, po zejściu w dół doliny po broń i powrocie do bazy, zaplanowaliśmy następny poranek. Fabien wybrał kozice, na które zamierzał zapolować pierwszego dnia sezonu. Stado znajdowało się ponad kilometr od nas w linii prostej. Ze względu na ukształtowanie terenu i sporą różnicę wysokości spodziewaliśmy się, że dotarcie do stada przebywającego w pobliżu rozległego piargu z omszałych głazów blisko grani zajmie nam prawie dwie godziny.
Duża samica, którą wcześniej widział, trzymała się zawsze z boku stada, w odległości co najmniej pięćdziesięciu metrów od pozostałych zwierząt. Gdy koźlęta próbowały do niej podchodzić, starała się je odstraszyć, bodąc i wierzgając. Można jednak było odnieść wrażenie, że młode traktują to jak zabawę, ponieważ stale wracały, by się z nią droczyć.
Samica miała chudszą i dłuższą szyję, niż pozostałe kozy w stadzie, za to jej rogi były znacznie dłuższe, blisko osadzone, elegancko wygięte i zakończone cienkimi, ostrymi hakami. Jej okrywa włosowa wydawała się zmierzwiona i spłowiała. Dwie charakterystyczne pręgi po bokach maski na pysku zwierzęcia były słabo ubarwione i niewyraźne. Dzięki tym spostrzeżeniom Fabien dowiedział się więcej o samicy i mógł ocenić jej kondycję. Była to bez wątpienia stara koza bez koźląt, co było o tyle istotne, że w kantonie Valais myśliwym nie wolno polować na karmiące kozy.
Byliśmy na pozycjach jeszcze przed brzaskiem i czekaliśmy tylko, aż światło rozproszy mrok nocy. Dwieście metrów przed nami rozciągał się piarg, na którym poprzedniego wieczora widzieliśmy kozice. Gdy wreszcie mogliśmy odróżnić skały od trawy, a sosny stały się widoczne na tle nieba, Fabien dostrzegł przez lornetkę kilka kozic zbliżających się do miejsca żerowania. Z każdą minutą scena rozgrywająca się na naszych oczach stawała się coraz lepiej widoczna.
Stado złożone z siedmiu kozic – czterech kóz i trzech koźląt – rozproszyło się po stromym zboczu na przeciwko nas. Obserwowaliśmy je przez dłuższą chwilę, starając się dopasować młode do ich matek. Młoda samica z blisko osadzonymi rogami jest z tym młodym, a to jest matka tego ciemniejszego koźlęcia. Stojąca jak zwykle nieco z boku, największa w stadzie starsza koza ponownie nie miała towarzystwa.
Mimo upływu czasu do stada nie dołączyła żadna inna kozica, co ostatecznie rozwiało wątpliwości Fabiena. Spojrzał na mnie i skinieniem głowy dał znać, że zamierza oddać strzał – że ma już pewność. Ostatni rzut oka na dalmierz potwierdził odległość, dwieście osiem metrów, a kilka kliknięć pokrętła balistycznego pozwoliło wprowadzić korektę uwzględniającą obniżanie się toru lotu ciężkiego pocisku.
W dolinie, wciąż pogrążonej we śnie, rozległ się donośny strzał zwielokrotniony przez echo, a sześć kozic, ostrzeżonych o rozpoczęciu sezonu łowieckiego, umknęło ku turniom.
To doświadczenie po raz kolejny potwierdza, że jakość materiału ma kluczowe znaczenie, a prowadzenie polowań w etyczny sposób z szacunkiem dla zwierzyny i z poszanowaniem praw natury oraz praw ustanowionych przez człowieka wymaga dobrego sprzętu teleoptycznego. Potwierdza jednak również, że materiał to nie wszystko. Równie ważną, o ile nie ważniejszą rolę, odgrywa doświadczenie, przygotowanie, wiedza na temat zwierzyny oraz znajomość okolicy i ukształtowania terenu.
Razem, elementy te pozwalają myśliwym wybierać i zabijać zwierzynę szybko i w etyczny sposób, z głębokim szacunkiem dla upolowanego zwierzęcia i wdzięcznością dla natury, która co roku zaprasza nas na kolejny sezon łowiecki.
O myśliwym:
Fabien Prétôt (starszy brat)
Fabien Prétôt uwielbia polowania i wspinaczkę górską. Urodził się w 1985 roku i przejął działającą od trzech pokoleń rodzinną firmę dekarską. Fascynuje go przyroda i wszystko, co się z nią wiąże. Podczas polowań towarzyszą mu różne produkty marki SWAROVSKI OPTIK. Pomagają mu podjąć właściwą decyzję, gdy wybiera zwierzę do upolowania. Dzięki wysokiej klasy urządzeniom optycznym jest w stanie precyzyjnie trafić w cel i szybko uśmiercić zwierzę, ograniczając jego cierpienie do minimum.
O autorze:
Vincent Prétôt (młodszy brat)
Vincent Prétôt (urodzony w 1992 roku) to zapalony młody myśliwy i fotograf ze Szwajcarii. Produkty SWAROVSKI OPTIK, z których korzysta (EL Range TA 10x42 i Z8i 2-16x50 P), pomagają mu prowadzić polowania w odpowiedzialny sposób, umożliwiając wybór właściwego zwierzęcia i jego szybkie ustrzelenie dzięki możliwości oddania precyzyjnego strzału. Z wykształcenia inżynier mechaniki precyzyjnej, uwielbia utrwalać piękno polowania na zdjęciach i opowiadać historie, które się z nimi wiążą.
