Jak odnajdywać i fotografować zwierzęta zimą
Zwierzęta zimą w Yellowstone
Zima w Parku Narodowym Yellowstone jest, delikatnie mówiąc, ekstremalna – zarówno dla przyrody, jak i dla fotografów. Ale kilka praktycznych rad wspartych umiejętnościami przetrwania pozwoli spędzić wspaniałe chwile na oglądaniu dzikich zwierząt i wykonać niezapomniane zdjęcia.
Uwielbiam zimę w parku i możliwości, jakie pojawiają się, gdy nikną ślady ludzkiej obecności, a śnieg tworzy czyste, mistyczne tło dla zachwycających zdjęć dzikiej przyrody. Miałam szczęście oglądać, jak lisy gonią za swoim cieniem, żubry rzeźbią ścieżki w sięgającym ramion śniegu, rysie pływają w lodowatych rzekach, wydry baraszkują w śniegu jak małe dzieci, kojoty tropią swoją ofiarę, a wilki wyją w bladym świetle świtu. Takie spotkania to chwile, dla których żyją fotografowie przyrody.
Jako licencjonowana instruktorka fotografii i przewodniczka wycieczek po Yellowstone chętnie dzielę się z ludźmi swoją pasją do fotografowania zimowej przyrody. Przygotowałam zatem kilka praktycznych rad dotyczących tego, jak robić efektowne zdjęcia dzikich zwierząt w najmroźniejsze zimowe dni:
Najważniejsze to szanować dzikie zwierzęta i ich siedliska
W Yellowstone nie wolno podchodzić do dzikich zwierząt na odległość mniejszą niż 20 metrów, a w przypadku wilków i niedźwiedzi – 90 metrów. Jest to szczególnie ważne zimą, ponieważ nie należy zakłócać spokoju zwierzęcia, gdy jego zapasy energii są na wyczerpaniu. Najlepiej zawczasu poznać swój obiekt i dowiedzieć się, jak okazuje stres. Na przykład u żubrów oznaką stresu jest oblizywanie nosa lub podnoszenie ogona. Zestresowane ptaki mogą wydawać ostrzegawcze okrzyki. Jeśli jakieś zwierzę przestaje żerować lub w jakikolwiek inny sposób zmienia swoje zachowanie z powodu naszej obecności, oznacza to, że podeszliśmy zbyt blisko. Należy wówczas wycofać się cicho i powoli, a następnie poczekać, aż zwierzę się uspokoi. Jeśli nie może się uspokoić, trzeba jeszcze bardziej się oddalić albo odejść.
Najlepsze miejsca do obserwacji: gdzie znaleźć najsłynniejsze gatunki
Podróżowanie zimą po Yellowstone bywa więcej niż trudne. Jedyna droga, która pozostaje przejezdna przez całą zimę, biegnie z Mammoth Hot Springs do północno-wschodniej bramy Parku. Na szczęście droga ta prowadzi przez słynną dolinę Lamar – miejsce, które świetnie nadaje się do fotografowania dzikiej przyrody w sezonie zimowym. Do innych lokalizacji trzeba natomiast dojechać skuterem śnieżnym lub pojazdem gąsienicowym w towarzystwie przewodnika. W dolinie Lamar można spotkać wiele spośród najbardziej znanych gatunków występujących w Yellowstone, w tym wilki, kojoty, lisy, wapiti, łosie, bizony i owce gruborogie. Aby napotkać widłorogi, najlepiej udać się do Gardiner Basin. Orły, Łabędzie trąbiące i kaczki występują powszechnie w rzekach Yellowstone i Madison. Rysie rude i kojoty często polują nad rzeką Madison, natomiast wydry, bobry i lisy pojawiają się zwykle nad rzeką Yellowstone w dolinie Hayden, która jest również doskonałym miejscem do fotografowania bizonów brnących w głębokim śniegu.
Z tropów pozostawionych na śniegu można dużo wyczytać. Podstawową techniką, z której korzystam zimą podczas poszukiwania wilków, łasic, kojotów, wydr i lisów, jest śledzenie ich tropów. Nie na piechotę, tylko za pomocą wysokiej jakości lornetek lub lunet obserwacyjnych. Wielu moich klientów po raz pierwszy obserwowało wilki żyjące na swobodzie przez moją lornetkę EL 8,5x42 albo przez moją lunetę obserwacyjną z obiektywem o średnicy 95 mm marki SWAROVSKI OPTIK. Mam je obie przy sobie zawsze, gdy prowadzę grupę lub wybieram się na obserwację ptaków – prawie wszyscy poważni obserwatorzy dzikiej przyrody w Yellowstone używają urządzeń firmy SWAROVSKI OPTIK ze względu na ich niezrównaną sprawność optyczną. Rewelacyjna zdolność wychwytywania światła zapewnia kluczową przewagę, zwłaszcza o świcie i o zmierzchu, dzięki czemu mogę dostrzec i obserwować rzeczy, których inni nie zauważają.
Pewnego razu dostrzegłam
świeże ślady wydry
w dolinie Hayden. Lornetka SWAROVSKI OPTIK doprowadziła mnie do stadka wydr. Dzięki tej obserwacji moja grupa zdołała wyśledzić i sfotografować trzy wydry, które w podskokach przemierzały prawie 8-kilometrowy odcinek pokryty świeżym puchem, łowiąc po drodze ryby, by na koniec zjechać ze stromej, wysokiej na ponad 30 m ściany kanionu przy wodospadzie Upper Yellowstone Falls. Wnioski? Warto nauczyć się rozpoznawać ślady pozostawiane w śniegu przez gatunek, który chce się sfotografować, i korzystać ze znakomitego sprzętu optycznego.
Co wziąć pod uwagę, wybierając sprzęt?
Aparat i obiektywy
Przenoszenie sprzętu z bardzo zimnego otoczenia do ciepłego pojazdu sprawia, że na soczewkach osadza się para woda. Aby temu zapobiec, podczas jazdy obiektywy i aparaty warto trzymać w foliowych torebkach, wyjąć je w celu wykonania zdjęć, a następnie jak najszybciej odłożyć do torebek przed ponownym wejściem do pojazdu, aby na obiektywie ani wewnątrz aparatu nie gromadziła się wilgoć. Jeśli na obiektywie osiądzie kurz lub śnieg, nie wolno na niego dmuchać: pod wpływem oddechu szkło pokryje się warstewką lodu.
Baterie
Zimno skraca żywotność baterii, trzeba więc zawsze mieć przy sobie zapasowe baterie i dodatkowe karty pamięci. Najlepiej nosić je w wewnętrznej kieszeni, aby były ciepłe.
Statyw
Podczas rozstawiania statywu należy zostawić trochę luzu w nogach, aby po wepchnięciu statywu w śnieg napór śniegu nie spowodował nadmiernego rozwarcia nóg. Warto także pozostawić około 3 cm każdej nogi nad powierzchnią śniegu, aby było za co złapać, jeśli wokół statywu utworzy się lód.
Pomiar światła
Światłomierz w aparacie zakłada, że wszystkie obiekty odbijają 18 procent padającego światła (tzw. średnia szarość). Śnieg odbija jednak znacznie więcej światła. Dlatego podczas fotografowania obiektów na białym tle aparat będzie próbował ustawić parametry ekspozycji tak, jakby było ono szare, a nie białe. W efekcie powstanie niedoświetlone zdjęcie, na którym nieskazitelnie biały śnieg będzie miał brudnoszary kolor. Należy dokonać korekty, zwiększając ekspozycję o kilka stopni.
Kompozycja
Dobrze jest wybrać tło, które najlepiej wyeksponuje fotografowany obiekt, na przykład śnieg bez żadnych tropów albo parujący potok. Potem trzeba czekać cierpliwie, aż zwierzę wejdzie w kadr – wtedy zacznie się magia.
O autorce
Cindy Goeddel
Cindy Goeddel jest zawodową fotografką przyrody i przyrodniczką mieszkającą w Montanie w USA. Prowadzi warsztaty fotograficzne [goeddelphotography.com] w Parku Narodowym Yellowstone, na Alasce, w Afryce i na Antarktydzie. Jej największą pasją jest robienie zdjęć, które oddają ducha dzikiej przyrody i inspirują ludzi do ochrony tych wspaniałych krain i ich mieszkańców. Do obserwowania i tropienia dzikich zwierząt używa lornetki EL 8,5 x 42 oraz ATX modułu okularu z modułem obiektywu o średnicy 95 mm.
Tekst i zdjęcia – Cindy Goeddel
Aby lepiej poznać jej pracę, odwiedź stronę www.GoeddelGallery.com
