Marmot healing ointment

Czego dokładnie dotyczyły Pani badania i jak można wykorzystać to, co udało się Pani odkryć?

Wiele zwierząt jest bogatym źródłem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, takich jak Omega-3 i Omega-6, które są niezbędnymi składnikami zdrowej diety. Tłuszcz świstaka ma niemal taki sam profil kwasów tłuszczowych, jak olej lniany, który, podobnie jak te zwierzęta, źle znosi wysokie temperatury. Tłuszcz każdego dzikiego zwierzęcia posiada wyjątkowe właściwości. Tłuszcz borsuka i świstaka zawiera podobne związki, zwane glikokortykoidami. Są to substancje zbliżone do kortyzonu, które działają przeciwbólowo i przeciwzapalnie na nasz organizm. Można z nich sporządzić lecznicze maści, kremy do opalania, a nawet dezodorant niezawierający aluminium. Łój kozicy zawiera na przykład znaczne ilości kwasu stearynowego i może być używany do produkcji bezdymnych, długo palących się świec. Łój jelenia, sarny i dzika jest wspaniałą bazą do produkcji mydła o działaniu kojącym. Znana jest również receptura pasty do obuwia na bazie łoju jelenia. Rogi jelenia i koziorożca alpejskiego można użyć do okadzania i dezynfekowania pomieszczeń. Skóra borsuka normalizuje mikrokrążenie i sprzyja leczeniu choroby tętnic obwodowych. Możliwości są wprost niewiarygodne.

Jakie efekty Pani zaobserwowała?

Podam świetny przykład: moja przyjaciółka doznała poważnych oparzeń ciała na odcinku od uda aż do miednicy. Zadzwoniła do mnie z pytaniem, czy mogłabym jej coś polecić. Skończyłam właśnie przygotowywać świeżą partię oleju z łoju borsuka, zaproponowałam więc, żebyśmy połączyły siły i sporządziły z niego maść. Do maści dodałyśmy różne olejki znane z kojącego działania na poparzoną skórę. Kiedy przyjaciółka poszła do dermatologa na kontrolę, oniemiał, ponieważ tam, gdzie przedtem było rozległe oparzenie, nie pozostała niemal żadna blizna. Nawet w świetle słonecznym nie widać żadnych przebarwień, które są częstym następstwem oparzeń. 

Pani głównym miejscem pracy jest Klinika Dziecięca w Innsbrucku. Czy Pani zdaniem istnieją zbieżności między medycyną konwencjonalną a medycyną alternatywną?

Niezmiernie się cieszę, że zabiegi takie jak aromaterapia, w których olejki roślinne są kluczowym składnikiem, mają już ugruntowaną pozycję w medycynie konwencjonalnej. W szpitalu w Innsbrucku co najmniej 50% instytutów i oddziałów oferuje aromaterapię, jeśli pacjent się na nią zdecyduje. Pracuję na przykład z chirurgiem plastycznym, który jest wielkim zwolennikiem stosowania aromaterapii, a nawet olejów pochodzenia zwierzęcego w leczeniu blizn. Chciałabym w tym miejscu podkreślić, że niczego nie sprzedaję; po prostu przekazuję swoją wiedzę, prowadząc kursy, które umożliwiają zainteresowanym samodzielne wykonanie preparatów. 

W ostatnich latach można zauważyć, że ludzie na całym świecie coraz bardziej skupiają się na przyrodzie. Skąd bierze się ta ogromna potrzeba, ta tęsknota?

Wydaje się, że wszystko to, co ma związek z naturą, pozwala nam zbliżyć się ponownie do naszego wewnętrznego świata uczuć. Innymi słowy, można odnieść wrażenie, że wielu osobom doskwiera to oderwanie od natury. Amerykanie nazywają to „zaburzeniami związanymi z deficytem natury”. Zaczynamy dostrzegać, że to oddalenie nie sprzyja naszemu zdrowiu – wręcz przeciwnie, jesteśmy coraz bardziej schorowani, coraz bardziej przygnębieni. Wierzę, że jakaś część naszego ja wciąż pamięta o tym, że zanim 10 000 lat temu zaczęliśmy prowadzić osiadły tryb życia, przez tysiące lat byliśmy koczownikami – myśliwymi i zbieraczami – i że wspomnienie o tym tkwi zapisane gdzieś głęboko w naszych komórkach. Byłoby wspaniale, gdyby ludzie, którzy decydują się na powrót do natury, starali się także odpowiednio ją szanować. Jednak większość osób coraz częściej uświadamia sobie, jakie korzyści może czerpać z przyrody i co może dla niej zrobić w zamian. Nie sądzę też, żeby to było takie złe, bo wierzę, że przyroda zawsze zwycięży. Pytanie brzmi nie, czy przyroda nas przeżyje, tylko czy nasi potomkowie będą w stanie żyć godnie w otoczeniu przyrody, jaką im zostawimy.